اثر محلول‌پاشی روی، آهن و منگنز بر عملکرد و محتوای عناصر غذایی دانه گلرنگ (Carthamus tinctorius L.)

به منظور بررسی اثر محلول­پاشی عناصر روی، آهن و منگنز بر رشد، عملکرد و محتوای عناصر دانه گلرنگ آبی رقم پدیده، آزمایشی در سال­های زراعی 92-1389 (به مدت سه سال) در ایستگاه تحقیقاتی چرداول در استان ایلام در خاک­هایی با محتوای روی، آهن و منگنز قابل استفاده پایین اجرا شد. تیمارهای آزمایشی (نه تیمار) شامل 1- شاهد (بدون محلول‌پاشی)، 2- محلول‌پاشی با آب، 3- محلول‌پاشی سولفات روی، 4- محلول‌پاشی سولفات منگنز، 5- محلول‌پاشی سولفات آهن، 6- محلول‌پاشی توأم روی و منگنز، 7- محلول‌پاشی توأم روی و آهن، 8- محلول‌پاشی توأم آهن و منگنز و 9- محلول‌پاشی توأم روی، آهن و منگنز بود که در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه واریانس داده­ها نشان داد که اثر محلول­پاشی عناصر بر عملکرد دانه و روغن گلرنگ معنی­دار بود. مقایسه میانگین­ها نشان داد که تیمار محلول­پاشی همزمان روی، آهن و منگنز با 1472 کیلوگرم در هکتار، بیشترین عملکرد دانه را داشته و افزایش عملکرد دانه نسبت به تیمارهای شاهد (بدون محلول‌پاشی) و محلول‌پاشی با آب، به ترتیب 9/12 و 4/12 درصد بود. نتایج مربوط به عملکرد روغن دانه نیز نشان داد که تیمارهای محلول‌پاشی توام روی، آهن و منگنز و محلول­پاشی توأم روی و منگنز به ترتیب با 421 و 414 کیلوگرم در هکتار در گروه آماری برتر قرار گرفته و با تیمار شاهد تفاوت معنی‌داری داشتند. بر اساس نتایج آزمایش حاضر، بهترین تیمار برای حداکثر عملکرد دانه گلرنگ، محلول­پاشی توأم روی، آهن و منگنز و در مورد عملکرد روغن، محلول‌پاشی توأم روی و منگنز بودند.